این‌ ها مردم‌ اند ؛ ببینید + تصاویر

جامعه مثل فرد نفس می‌کشد، احساساتی می‌شود، عاقلانه فکر می‌کند، عصبانی می‌شود، تصمیم می‌گیرد و اجرا می‌کند. جامعه زنده است و مردم مثل یک تن واحد ناامید و امیدوار می‌شوند، زمین‌گیر و سرپا می‌شوند، می‌میرند و زایش می‌کنند و به همین دلیل همواره پیکر واحد و زنده است.

 و چه قدر کوچک و حقیرند آنها که به جای مردم زنده حرف می‌زنند و تصمیم می‌گیرند و با اندک مایه و سرمایه گروهی و مقبولیت جمعی به بیماری خود همه‌پنداری به دچار می‌آیند.  حالا دیگر زمان دیگری است. پایان یک صبر جمعی بر آن همه سکوت و حرف‌های غریب شنیدن‌ها. تکرار مکرر یک عادت تاریخی.

و همه آنهایی که تاریخ چند هزار ساله‌ این مرز و بوم را خوانده‌اند با این عادت عجیب و منحصر به فرد این  ملت آشنایند.

پیروزی یک فرد یا گروه و حزب نه رسیدن به آمال و آرزوهاست و نه پایان و آغازی بزرگ. شاید در بر همان پاشنه بچرخد، شاید هم نه… .

اما تحلیل حرکت جمعی یک ملت نکته قابل ملاحظه‌ای است‌. بدون تبلیغات کلان و پوستر و عکس‌های بزرگ و احزاب و گروه‌های سیاسی قوی و سرپا، یک ملت وقتی می‌خواهد، حماسه می‌آفریند. سرپا می‌شود. با تبلیغات شفاهی و دهان به دهان

مثل وقتی که فیلم خوب است، مثل وقتی که می‌خواهد سینما سرپا بماند. مثل وقتی که موسیقی خوب، تئاتر خوب، نقاشی خوب، شعر خوب، کتاب خوب را می‌شناسد. و هر چقدر که شبه روشنفکران بخواهند تحقیرشان کنند یا قشری گرایان مذمت . مردم ، مردمند. خودشان تصمیم می‌گیرند؛ تختی جهان پهلوان باشد یا شکیبایی ستاره‌شان‌. با بیل‌بورد و تبلیغات رسمی و سالن‌های مد و اداهای خیرمآبانه نمی‌توان مردم را فریفت … مردم ادا دوست ندارند.

و از همه مهم‌تر این که کسی وکیل و وصی‌شان شود و از جانب‌شان حرف بزند. آن‌ها که این سال‌ها فیلم‌ها را در جلوی درب ارشاد به نام مردم تحریم کردند. آن‌ها که سینماهایشان را به نام حفظ ارزش‌های مردم از فیلم‌ها دریغ کردند. آن‌ها که … .
این مردم را ببینند … زنده‌باد مردم.نویسنده: مهدی کرم‌پور

منبع : بن فیلم