جراحی زیبایی بزرگ کردن سینه

لازم است بدانید که مصرف اینگونه پماد ها و یا تزریق این آمپولها موقتی بوده و تا مدت زمان کوتاهی مثلا حدود یک ماه اثر دارد. گونه ای از جراحی های بزرگ کردن سینه هم با قرار دادن لایه ای اسفنجی زیر پوست سینه، آن را تا یکسال بالا نگه می‌دارد ولی این مواد به زرودی جذب بدن خواهند شد. اگر به این ایراد که این نوع اقدامات موقتی هستند ایراد مهمتری تحت عنوان خطرات احتمالی آن (مانند احتمال افزایش میزان سرطان پستان و یا واکنش های غیر قابل پیش‌بینی نسج بدن به این ترکیبات ) را نیز اضافه کنید به این نتیجه خواهید رسید که بی جهت به این موارد اعتماد نکنید و سلامت خود را به مخاطره نیاندازید.

حقیقت این است که تنها یک راه مطمئن برای بزرگتر کردن سینه ها وجود دارد، و آن عبارت است از جراحی!

بزرگ کردن سینه ها یکی از شایع ترین اعمال جراحی زیبایی مورد در خواست بانوان است. طبق آمار حدود سه میلیون زن در سراسر دنیا در 35 سال اخیر پروتز پستان گذاشته اند.

علل مهم درخواست جراحی بزرگ کردن سینه ها شامل موارد زیر است:

1? برخی از بانوان در حالی که سینه هایی با شکل و اندازه طبیعی دارند احساس خوبی نسبت به این عضو خود ندارند و ترجیح می‌دهند سینه هایشان بزرگتر باشد.

2?عده کمی از درخواست کنندگان، بیماری خاصی دارند که در طی آن سینه های آنها رشد واقعی و طبیعی نداشته است. در واقع این افراد به علت ابتلا به بیماری خاص کاندید جراحی بزرگ کردن سینه هستند، اگر چه این کار باعث زیباتر شدن پستان ها نیز می شود و از این نظر عمل جراحی آنها جزو اعمال جراحی زیبایی محسوب می‌شود.

3?بسیاری از بانوان با افزایش سن یا شیردهی دچار تغییر شکل سینه و افتادگی آن شده اند که برای آنها خوشایند نیست و بنابر‌این درخواست بالا کشیدن یا بزرگ کردن سینه را دارند.

4?در برخی موارد بیماران قبلا به هر علت از جمله سرطان سینه تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و سینه هایشان کوچک شده است.در این موارد آنان درخواست بازگرداندن اندازه و شکل طبیعی را به عضو خود دارند.

به هر دلیلی که درخواست جراحی بزرگ کردن سینه ها را دارید بهتر است بدانید که این موضوع تصمیمی است که باید کاملا شخصی و آگاهانه گرفته شود و نباید صرفا برای خشنود کردن کس دیگری گرفته شود.

توجه داشته باشید که عمل بزرگ کردن سینه هم مثل بسیاری از اعمال جراحی زیبایی دیگر،به تنهایی تمام مشکلات اصلی زندگی شما را حل نمی کند،اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و بهبود شکل ظاهری شما کمک کند. این شمایید که پس از انجام مشورت های کافی باید تمام فواید و اشکالات بالقوه جراحی زیبایی سینه را بررسی نموده و تصمیم نهایی را بگیرید.

توجه داشته باشید که روشهای مختلفی برای این نوع جراحی سینه وجود دارد. انتخاب بهترین روش برای جراحی بزرگ کردن سینه، بستگی به سن و شرایط فیزیکی بدن شما و شرایط عمومی سلامت شما دارد.محل برش روی سینه ها می تواند متغیر باشد و این شما هستید که پس از کسب اطلاعات کافی در مورد فایده ها و ضررهای احتمالی هریک از روشها، از پزشک معالج خود کمک گرفته و بهترین روش جراحی بزرگ کردن سینه را انتخاب می نمائید.

مشخصات پروتزهای پستانی

مهمترین و شایعترین سؤالی که بسیاری از زنان قبل از عمل جراحی بزرگ کردن پستانها دارند در مورد پروتز است. سؤالاتی نظیر اینکه، جنس پروتز چیست؟ قوام آن چگونه است؟ آیا این پروتزها باعث ایجاد سرطان پستان می شوند؟ آیا این جسم خارجی در بدن باعث آسیب و از بین رفتن پستان طبیعی نمی شود؟ آیا پس از جاگذاری پروتز برای بزرگ کردن یا بالا کشیدن پستانها امکان انجام ماموگرافی یا سونوگرافی برای بررسی های بعدی پستان از بین نمی رود؟ و بسیاری از سؤالات دیگر. در ادامه مطلب شما پاسخ سوالات بالا را خواهید یافت.

جنس پروتز پستانی چیست؟

اگرچه لایه خارجی تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است ولی داخل آن می تواند از مواد مختلفی مثل آب نمک و یا ژل سیلیکون خالص پر شده باشد. اگرچه سابق براین اغلب پروتزها پر شده از آب و نمک یا ژل سیلیکون ساده بوده، ولی امروزه در اغلب پروتزهایی که مورد استفاده قرار می گیرند (بخصوص در انواع قطره اشکی) از ژل سیلیکون منسجم استفاده می شود.

انواع جدیدتری از پروتزها نیز وجود دارند که پروتزهای تری لوسنت (روغن سویا) و ئیدروژنی از آن نوعند که با توجه به اشکالات احتمالی مصرف آنها، هنوز به صورت گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند. درمجموع می توان گفت با توجه به سابقه 35 ساله استفاده از پروتزهای پستانی با جنس سیلیکون، اغلب جراحان تمایل بیشتری برای استفاده از این نوع پروتزها دارند.

شکل پروتزهای پستانی چگونه اند؟

تاکنون 3 نوع شکل کلی از پروتز وجود دارد:

1-نوع گرد

2- نوع قطره اشکی

3-نوع غیرقرینه

پروتزهای گرد اغلب از ژل سیلیکون استاندارد ساخته شده است و شکل آن بصورت یک دیسکت گرد است. قوام این پروتزها بسیار نرم و شبیه بافت طبیعی پستان است. درحقیقت چنانچه از روبرو این پروتزها را نگاه کنیم گرد و مدور هستند و ازپهلو بصورت یک صفحه ضخیم می باشند.

پروتزهای قطره اشکی از ژل سیلیکون منسجم پر شده اند. این ژل ها قوام سفت تری دارند که می توانند شکل خاصی به خود بگیرند. وقتی از روبرو به این پروتزها نگاه می کنید، نمایی بیضی شکل دارند و از پهلو نمایی شبیه نسج واقعی پستان دارند به این معنی که قسمت بالای آنها نازکتر و قسمت پائین آنها ضخیم تر است. این پروتزها عموماً نسبت به پروتزهای گرد، گران ترند و در لمس کمی سفت تر به نظر می رسند.

جراحی زیبایی بزرگ کردن پستان

پروتزهای غیرقرینه شبیه پروتزهای قطره اشکی هستند با این تفاوت که علاوه بر ضخیم تر بودن قسمت پائین پروتز (کمتر از نوع قطره اشکی)، قسمت خارجی پروتز از قسمت داخلی آن ضخیم تر است. با این توضیح می توان حدس زد که برخلاف دو نوع پروتز گفته شده، استفاده از این نوع پروتزها در سمت راست و چپ متفاوت است و لازم است جراح، پروتز غیرقرینه راست یا چپ را بطور مشخص برای هر طرفی که لازم است، انتخاب نماید. از این نوع پروتز بیشتر برای بازسازی پستان بعد از جراحی برداشتن کامل پستان استفاده می شود.

دو نکته باقی می ماند. اول اینکه، برای جراحی های زیبایی پستان اغلب از یکی از دو نوع گرد یا قطره اشکی استفاده می شود که انتخاب نوع آنها بستگی به نسج پستان و فرم فیزیکی بدن شما دارد. در مواردی که میزان نسج پستان بسیار کم باشد، انتخاب بهتر، پروتزهای قطره اشکی است ولی درمجموع باید بدانید که پروتزهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، انواع گرد هستند.

نکته دوم اینکه از هریک از این پروتزها، انواع مختلفی وجود دارند که از نظر میزانی از بیرون زدگی که در پستان ایجاد می کنند،متفاوتند. در حقیقت قطری از پروتز که باعث جلوزدن نسج پستان می شود می تواند در سه شکل کم، زیاد و خیلی زیاد متغیر باشد. این به این معنی است که مثلاً وقتی از روبرو به یک پروتز که قطر آن حدود 5/10 سانتیمتر است و درجه بیرون زدگی کم دارد نگاه کنیم، 3 سانتیمتر بیرون زدگی ایجاد می نماید. درحالیکه پروتزی با همین قطر اگر درجه بیرون زدگی خیلی زیاد داشته باشد، ممکن است بیش از 5/4 سانتیمتر بیرون زدگی را ایجاد نماید.

آیا پروتزهای پستانی باعث ایجاد سرطان می شوند؟

پاسخ این سؤال در یک کلام این است: خیر. تاکنون هیچ گزارش جامعی که نشان دهد این پروتزهای سیلیکونی باعث ایجاد سرطان می شوند، منتشر نشده است. تنها گزارشات بسیار محدودی که درخصوص مضرات پروتز منتشر شده اند، مربوط به همراهی استفاده از پروتزها و بروز یک بیماری ایمنی وابسته به سیلیکون است که آن نیز مورد تائید قرار نگرفته است. بنابراین می توان گفت که درمجموع، بکارگیری پروتز پستانی برای اعمال جراحی زیبایی پستان و یا جایگزینی پستان، عملی ایمن و کم خطر است.

آیا پس از جاگذاری پروتز امکان انجام ماموگرافی و سایر بررسی ها وجود دارد؟

در گذشته که تنها شیوه دقیق بررسی ضایعات پستانی ماموگرافی بود، جاگذاری پروتز در پستان در افراد پرخطر از نظر سرطان پستان (نظیر کسانی که سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان دارند) که باید تحت مراقبت های شدیدتر باشند، توصیه نمی شد. با پیشرفت تکنیک ها و وسایل مورد استفاده در بررسی و غربالگری سرطان پستان نظیر MRI، امروزه این نگرانی رفع شده و منعی برای استفاده از پروتز حتی برای افراد پرخطر وجود ندارد. تنها نکته مهم این است که در افرادیکه پروتز پستانی دارند، لازم است برای برنامه های معمول چک آپ برای سرطان پستان از امکانات دیگری بجز ماموگرافی مثل MRI یا سونوگرافی استفاده شود. توجه کنید که قرار دادن پروتز نه تنها مانع از معاینه صحیح نمی شود، بلکه در مواردی می تواند باعث شود که معاینه ساده تر و بهتر انجام گردد.

بهترین اندازه پروتز کدام است؟

همانگونه که اشاره شد پروتزهای پستانی از نظر شکل و نیز از نظر میزان بیرون زدگی پستانی که ایجاد می نمایند، اشکال متفاوتی دارند. توجه داشته باشید با اندازه گیری هایی که دکتر رفیعی از سینه شما خواهند کرد، بهترین سایز پروتز پستانی در تناسب با قد و شرایط فیزیکی بدنتان به شما پیشنهاد می شود. عده کمی از بانوان تقاضای پروتزهای بسیار بزرگتر از میزان پیشنهاد شده را دارند. از آنجا که هرقدر حجم پروتز بیشتر باشد، پهنای پایه پروتز نیز بیشتر می شود، امکان دارد لبه های پروتزهای بزرگتر از میزان پیشنهاد شده برای شما، از اطراف نسج پستانتان بیرون تر قرار گرفته و مشکل ظاهری برای شما ایجاد کرده و قابل لمس بوده و خوشایند نباشد. البته پروتزهای با درجه بیرون زدگی بسیار زیاد، می تواند تاحدودی این مشکل را حل کند ولی بکارگیری این پروتزها هم مشکلات خاص خود مثل احتمال چرخش و … را بهمراه دارد. درنهایت این شما هستید که انداز? تقریبی از آنچه انتظار دارید را به پزشک خود اطلاع می دهید ولی انتخاب نوع پروتز را باید تاحد ممکن به تصمیم دوجانبه خود و پزشک معالجتان واگذار نمائید.

آیا زمان مشخصی برای باقی ماندن پروتزهای پستانی وجود دارد؟

پاسخ این سؤال این است که پروتزهای پستانی ابدی نیستند. درحقیقت اگرچه این پروتزها عمر متوسطی بیش از 20 سال دارند، ولی لازم است بصورت مرتب سالیانه بخصوص پس از حدود 10 سال مورد بررسی قرار گیرند.

چنانچه پزشک معالجتان هرگونه شکی به سالم بودن پروتز داشته باشد، بعد از انجام معاینه، سونوگرافی و درصورت لزوم MRI درخواست خواهد کرد تا به تشخیص قطعی برسد. باز شدن و فرسوده شدن جدار پروتز اشکال عمده ای در سلامت شما ایجاد نمی کند ولی لازم است بزودی عمل تعویض پروتز انجام شود. البته توجه داشته باشید با توجه به واکنش طبیعی نسج بدن حول پروتز، (کپسول) محتویات ژل سیلیکونی با نسج پستان شما حداقل تماس را خواهد داشت و شما زمان کافی برای جایگزین کردن پروتز پاره و فرسوده با پروتز سالم را خواهید داشت.

آنچه مهم است اینکه پروتزهای امروزی در مقابل ضربه و آسیب بسیار مقاومند و حتی در برخی موارد، وزن های بسیار زیاد را تحمل می کنند ولی با این حال بهتر است پس از جراحی پروتز دقت کنید که حتی المقدور ضربه ای به پروتز (پستان جدید شما) وارد نشده یا این وسیله مورد فشار قرار نگیرد.
محل قرار دادن پروتز کجاست؟

محل قرار دادن پروتز در یکی از دو محل پشت پستان یا پشت عضله زیر پستان (عضله پکتورال) است.جاگذاری پروتز در هریک از این محل ها بستگی به شرایط فیزیکی بیمار و هدف از جاگذاری پروتز است. بعنوان مثال در مواردی که هدف از جاگذاری پروتز، بازسازی پستان بعد از جراحی برداشتن کامل پستان به دنبال سرطان پستان است، پروتز حتماً باید در پشت عضله جاگذاری شود.

چنانچه در این موارد پروتز روی عضله و طبیعتاً زیر پوست (چون بافت پستانی وجود ندارد) جاگذاری شود، امکان بیرون زدن پروتز و عوارض عمل بسیار بالا می رود.

در مواردی که علت انجام عمل جراحی سینه ، مقاصد زیبایی است، بسته به شرایط فیزیکی و شکل و حجم سینه امکان جاگذاری پروتز در هردو فضای زیر پستان و زیر عضله وجود دارد.

به طور کلی شایعترین محل جاگرازی پروتز در سراسر دنیا پشت عضله است و به ویژه در مواردی که فرد قبلا سینه های بزرگ داشته و در حال حاضر حجم انها به هر دلیل کم شده است بهترین انتخاب همین جاگذاری پروتز در پشت سینه است ولی چنانچه نسج کافی از پستان وجود نداشته باشد (پستانهای بسیار کوچک)، ترجیح داده می شود پروتز در زیر عضله جاگذاری شود.

شاید بتوان گفت بهترین بیمار برای جاگذاری پروتز در پشت سینه و نه در پشت عضله، بیماری است که افتادگی سینه دارد و نسج پستان کوچک اما کافی برای پوشانیدن پروتز دارد. اغلب خانمهای لاغری که سینه های کوچک یا متوسط دارند و بعد از شیردهی دچار افتادگی پستانها شده اند، در این گروه قرار می گیرند.

چنانچه در کسی که نسج پستانی بسیار کمی دارد پروتز در پشت پستان جاگذاری شود، پروتز پستانی پس از عمل لمس خواهد شد و این احساس خوشایندی برای بیمار ایجاد نمی کند. در مواردی حتی لبه پروتز بصورت پلکانی ممکن است از بالا یا از اطراف دیده و حتی لمس شود که موضوع را پیچیده تر می کند. مزیت دیگر این است در این حالت مامو گرافی با کیفیت بهتری انجام می شود.

اشکال آن این است که ممکن است درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل داشته باشید و پروتز سینه با حرکات معین ماهیچه حرکت میکند.

تصمیم در مورد اینکه چه مکانی برای گذاشتن پروتز متناسب اسب ، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

جاگذاری پروتز در پشت پستان معمولاً ساده تر بوده و جراحی آن کوتاه تر است. درد بعد از عمل در اغلب موارد در این نوع جاگذاری، کمتر است. البته نسبت به بسیاری از اعمال جراحی درد و مشکلات پس از عمل، در هردونوع جاگذاری پروتز بسیار کم است و درمجموع می توان گفت که عمل جراحی پروتزگذاری، از آن دسته اعمال جراحی است که بعد از عمل درد و مشکلات زیادی برای بیمار ایجاد نمی کند. تنها موضوعی که برخی از بانوان از آن شکایت دارند، احساس کشش نسبی در پوست محل پستانهاست که ناشی از کشیده شدن پوست بوده و مدت کوتاهی پس از عمل برطرف می شود.

 

 

منبع : سلامت نیوز