عَلَیکَ بِالحداثِ فَإنَّهُم أَسرَعُ إلى کُلِّ خَیرٍ؛ کافى، ج8، ص93، ح66 إِنَّما قَلبُ الحَدَثِ کَالرضِ الخالیَةِ ما اُلقىَ فیها مِن شَىْ ءٍ قَبِلَتهُ؛ نهج البلاغه، نامه 31 حدیث (3) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : اوصیکُم بِالشُّبّانِ خَیرا فَإِنَّهُم أَرَقُّ أَفئِدَةً إنَّ اللّه بَعَثَنى بَشیرا وَنَذیرا فَحالَفَنِى الشُّبّانُ وَخالَفَنِى الشُّیوخُ؛ سفینة البحار، ج2، ص176 بادِروا أَحداثَکُم بِالحَدیثِ قَبلَ أَن تَسبِقَکُم إِلَیهِمُ المُرجِئَةِ؛ تهذیب الأحکام، ج8، ص111، ح30 لاتَقسِروا أَولادَکُم عَلى آدابِکُم فَإنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمانٍ غَیرِ زَمانِکُم؛ شرح نهج البلاغه، ج20، ص267، ح102 قالَ رَجُلٌ: یا رَسولَ اللّه ! ما حَقُّ ابنى هذا؟ قالَ: تُحسِنُ اسمَهُ وَأَدَبَهُ وَتَضَعُهُ مَوضِعا حَسَنا؛ عدة الداعى، ص 76 أَولَى الشیاءِ أَن یَتَعَلَّمَهَا الحداثُ الشیاءُ الَّتى إذا صاروا رِجالاً اَحتاجوا إِلَیها؛ شرح نهج البلاغه، ج20، ص333، ح817 إنَّ اللّه یُحِبُّ الشّابَّ الَّذى یُفنى شَبابَهُ فى طاعَةِ اللّه ؛ نهج الفصاحه، ح 800 إذَا احتَجتَ إِلَى المَشوَرَةِ فى أَمرٍ قَد طَرَأَ عَلَیکَ، فَاستَبدِهِ بِبِدایَةِ الشُّبّانِ، فَإِنَّهُم أَحَدُّ أَذهانا وَأَسرَعُ حَدسا، ثُمَّ رُدَّهُ بَعدَ ذلِکَ إلى رَىِ الکُهولِ وَالشُیوخِ لِیَستَعقِبوهُ وَیُحسِنُوا، الاِختیارَ لَهُ فَإِنَّ تَجرِبَتَهُم أَکثَرُ؛ شرح نهج البلاغه، ج20، ص337، ح866 یا مَعشَرَ الفِتیانِ حَصِّنوا أَعراضَکُم بِالدَبِ وَدینَکُم بِالعِلمِ؛ تاریخ یعقوبى، ج2، ص210 مَن تَعَلَّمَ فى شَبابِهِ کانَ بِمَنزِلَةِ الوَشمِ فِى الحَجَرِ وَ مَن تَعَلَّمَ وَ هُوَ کَبیرٌ کانَ بِمَنزِلَةِ الکِتابِ عَلى وَجهِ الماءِ؛ هر کس در جوانى اش بیاموزد، آموخته اش مانند نقش بر سنگ است و هر کس در بزرگ سالى بیاموزد، مانند نوشتن بر روى آب است. نوادر راوندى، ص 132، ح 169 یا عَلىُّ بادِر بِاَربَعٍ قَبلَ اَربَعٍ : شَبابِکَ قَبلَ هَرَمِکَ وَ صِحَّتِکَ قَبلَ سُقمِکَ وَ غِناکَ قَبلَ فَقرِکَ، وَ حَیاتِکَ قَبلَ مَوتِکَ ؛ اى على! چهار چیز را پیش از چهار چیز دریاب : جوانى ات را پیش از پیرى؛ و سلامتى ات را پیش از بیمارى؛ و ثروتت را پیش از فقر و زندگى ات را پیش از مرگ. من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 357، ح 5762 فی قَولِ اللّه عَزَّوَجَلَّ «وَ لاَ تَنسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنیا» : لا تَنسَ صِحَّتَکَ وَ قُوَّتَکَ وَ فَراغَکَ وَ شَبابَکَ وَ نَشاطَکَ اَن تَطلُبَ بِهَا الخِرَةَ ؛ درباره آیه سهم خود را از دنیا فراموش مکن : [یعنى] سلامتى، توانایى، فرصت، جوانى و شادابى ات را فراموش مکن، تا با آنها، آخرت را به دست آورى. قصص، آیه 77 ؛ امالى صدوق، ص 299، ح 336 بادِروا اَحداثَکُم بِالحَدیثِ قَبلَ اَن تَسبِقَکُم اِلَیهِمُ المُرجِئَةُ ؛ به آموختن حدیث (معارف دینى) به جوانانتان، پیش از آن که منحرفین آنان را گمراه سازند، اقدام نمایید. تهذیب الأحکام، ج 8، ص 111، ح 381 یا مَعشَرَ الشَّبابِ عَلَیکُم بِالباهِ فَاِن لَم تَستَطیعوهُ فَعَلَیـکُم بِالصّیامِ فَاِنَّهُ وِجاؤُهُ ؛ اى گروه جوانان! ازدواج کنید. اگر نمى توانید، روزه بگیرید، که روزه مهارِ شهوت است. کافى، ج 4، ص 180، ح 2 یَقولُ اللّه عَزَّوَجَلَّ : اَلشّابُّ المُؤمِنُ بِقَدَرى الرّاضى بِکِتابى، اَ لقانِعُ بِرِزقى، اَلتّارِکُ لِشَهوَتِهِ مِن اَجلى هُوَ عِندى کَـبَعضِ مَلائِکَتى؛ خداوند عزّوجلّ مى فرماید : جوان معتقد به قضا و قدرم، خشنود به آنچه برایش مقدر کرده ام، قانع به روزى ام و رهاکننده هوا و هوس به خاطر من، در نزد من مانند یکى از فرشتگان من است. کنز العمّال، ح 43107 اِذَ ا احتَجتَ اِلَى المَشوَرَةِ فى اَمرٍ قَد طَرَاَ عَلَیکَ فَاستَبدِهِ بِبِدایَةِ الشُّبّانِ، فَاِنَّهُم اَحَدُّ اَذهانا وَ اَسرَعُ حَدسا، ثُمَّ رُدَّهُ بَعدَ ذالِکَ اِلى رَىِ الکُهولِ وَ الشُیوخِ لِیَستَعقِبوهُ وَ یُحسِنُوا، اَلختیارَ لَهُ، فَاِنَّ تَجرِبَتَهُم اَکثَرُ ؛ هرگاه به مشورت نیازمند شدى، نخست به جوانان مراجعه نما، زیرا آنان ذهنى تیزتر و حدسى سریع تر دارند. سپس (نتیجه) آن را به نظر میان سالان و پیران برسان تا پیگیرى نموده، عاقبت آن را بسنجند و راه بهتر را انتخاب کنند، چرا که تجربه آنان بیشتر است. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 20، ص 337، ح 866 یَنبَغى لِلعاقِلِ اَن یَحتَرِسَ مِن سُکرِ المالِ وَ سُکرِ القُدرَةِ، وَ سُکرِ العِلمِ، وَ سُکرِ المَدحِ وَ سُکرِ الشَّبابِ، فَاِنَّ لِکُلِّ ذالِکَ ریاحا خَبیثَةً تَسلُبُ العَقلَ وَ تَستَخِفُّ الوَقارَ ؛ سزاوار است که عاقل، از مستى ثروت، قدرت، دانش، ستایش و مستى جوانى بپرهیزد، چرا که هر یک را بادهاى پلیدى است که عقل را نابود مى کند و وقار و هیبت را کم مى نماید. غرر الحکم، ح 10948 اِعلَمى اَنَّ الشّابَّ الحَسَنَ الخُلُقِ مِفتاحٌ لِلخَیرِ، مِغلاقٌ لِلشَّرِّ وَ اِنَّ الشّابَّ الشَّحیحَ الخُلُقِ مِغلاقٌ لِلخَیرِ مِفتاحٌ لِلشَّرِّ ؛ بِدان که جوانِ خوش اخلاق، کلید خوبى ها و قفل بدى هاست و جوانِ بداخلاق، قفل خوبى ها و کلید بدى هاست. امالى طوسى، ص 302، ح 598 کانَ رَسولُ اللّه صلى الله علیه و آله جالِساً مَعَ اَصحابِهِ ذاتَ یَومٍ فَنَظَر اِلى شابٍّ ذى جَلَدٍ وَ قُوَّةٍ قَد بَکَّرَ یَسعى فَقالوا : وَیحَ هذا لَو کانَ شَبابُهُ وَ جَلَدُهُ فی سَبیلِ اللّه تَعالى؟ فَقالَ صلى الله علیه و آله لا تَقولوا هذا، فَاِنَّهُ اِن کانَ یَسعى عَلى نَفسِهِ لِیَکُفَّها عَنِ المَساَ لَة وَ یُغنیَها عَنِ النّاسِ فَهُوَ سَبیلِ اللّه ، وَ اِن کانَ یَسعى عَلى اَبَوَینِ ضَعیفَینِ اَو ذُرّیَّةٍ ضِعافٍ لِیُغنیَهُم وَ یَـکفیَهُم فَهُوَ فى سَبیلِ اللّه و اِن کانَ یَسعى تَفاخُرا وَتَـکاثُرا فَهُوَ فى سَبیلِ الشَّیطانِ ؛ روزى پیامبر صلى الله علیه و آله، در میان یاران خود نشسته بودند. چشمشان به جوانى چالاک و نیرومند افتاد که از صبحگاهان، تلاش مى کرد. یاران گفتند : واى بر او! چه مى شد اگر جوانى و چالاکى اش در راه خدا بود؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمودند : چنین نگویید. اگر او براى خود تلاش مى کند تا از مردم بى نیاز شود و نزد آنان دست دراز نکند، در راه خدا کار مى کند. اگر براى پدر و مادر ناتوان و یا فرزندان ناتوان خویش تلاش مى کند، تا آنان را بى نیاز و زندگى شان را اداره کند، کار او در راه خداست، ولى اگر براى ثروت اندوزى و فخر فروشى تلاش مى کند، کار او در راه شیطان است. [ دوشنبه 91/6/13 ] [ 12:47 صبح ] [ دختر و پسرای ایرونی ]
[ نظر ]
|
||
[قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |